پسته کله قوچی شور که از خانواده بادام هندی است درخت کوچکی است که اصالتاً از آسیای مرکزی و خاورمیانه است.
امروزه درختان پسته را می توان در مناطقی از ایران، سوریه، لبنان، ترکیه، یونان، تونس، قرقیزستان، تاجیکستان، ترکمنستان، هند، پاکستان، مصر، ایتالیا (سیسیل)، ازبکستان، افغانستان (به ویژه در ولایات سمنگان و بادغیس) یافت.
و ایالات متحده، به ویژه در کالیفرنیا درخت یک دانه تولید می کند..درختان پسته در یک آب و هوای نیمه بیابانی خشک با تابستان های طولانی، خشک و گرم، رطوبت کم و زمستان های خنک اما نه سرد، بهترین رشد را دارند و بیشترین آجیل را تولید می کنند.
در طول فصل رشد، درختان پسته با گرما رشد می کنند. دمای تابستان در حدود 37 درجه سانتیگراد مقادیر زیادی از بهترین آجیل ها را تولید می کند.
در پسته گلهای نر و ماده بر روی درختان مجزا تولید می شود. درخت ماده ای که به تنهایی کاشته شود، آجیل تولید نمی کند، مگر اینکه درخت نر در آن نزدیکی رشد کند.
برای بهترین شانس گرده افشانی، از هر 10 تا 15 درخت نر، یک نر در جهت مخالف باد بکارید.
باغات پسته در مناطقی با بادهای مکرر اما ملایم بهاری برای گرده افشانی شکوفه ها کاشته می شود. درختان پسته پس از ریختن برگ های خود در پاییز به یک دوره خواب زمستانی در حدود 6 هفته با دمای کمتر از 7.2 درجه سانتیگراد نیاز دارند.
پسته گیاهی بیابانی است و نسبت به خاک شور بسیار مقاوم است. گزارش شده است که وقتی با آبی که 3000 تا 4000 ppm املاح محلول دارد آبیاری شود به خوبی رشد می کند.
درختان پسته در شرای
ط مناسب نسبتاً مقاوم هستند و می توانند در دمای بین 10- درجه سانتی گراد در زمستان و 48 درجه سانتی گراد در تابستان دوام بیاورند. آنها به موقعیت آفتابی و خاکی با زهکشی خوب نیاز دارند.
درختان پسته در شرایط رطوبت بالا عملکرد ضعیفی دارند و در زمستان در صورت دریافت آب زیاد و عدم زهکشی کافی خاک، مستعد پوسیدگی ریشه هستند. تابستان های طولانی و گرم برای رسیدن مناسب میوه مورد نیاز است.