گنجاندن سویا عمده دامی و محصولات جانبی آن در جیره گاوهای شیری یک عمل نسبتاً رایج است. آنها منبع بسیار خوبی از اسیدهای آمینه ضروری هستند و در هر نوع جیره مبتنی بر علوفه قرار می گیرند.
بسته به نحوه پردازش آنها، آنها می توانند پروتئین با کیفیت بالا، پروتئین، انرژی، چربی و فیبر قابل تجزیه، تجزیه ناپذیر و محلول را فراهم کنند.
دانه سویا پروتئین و انرژی جیره را تامین می کند. اگر دانه های سویا به درستی تحت عملیات حرارتی قرار گرفته باشند، می توانند پروتئین و چربی تجزیه ناپذیر شکمبه (RUP) اضافی را فراهم کنند. دانه های سویا که حرارت ندیده اند منبع پروتئین قابل تجزیه و محلول هستند.
کنجاله روغن سویا به عنوان منبع پروتئینی برای گاوهای شیری استفاده می شود. برخی از محصولات کنجاله سویا عملیات حرارتی شده وجود دارد که RUP اضافی را برای رژیم غذایی فراهم می کند.
پوسته سویا منبع عالی از فیبر قابل هضم است. آنها اغلب در جیره گاوهای شیری گنجانده می شوند تا به افزایش منابع علوفه کمک کنند یا خطر اسیدوز شکمبه را به حداقل برسانند.
شکی نیست که سویا و فرآورده های جانبی آن می توانند مواد مغذی مختلفی را برای جیره گاوهای شیری فراهم کنند. با این حال، مانند هر خوراک دیگری، محدودیت‌هایی وجود دارد که باید شناسایی شوند تا بتوان به مزایای کامل آنها برای گاو شیری دست یافت.
دانه های سویا که تحت عملیات حرارتی قرار نگرفته اند را می توان با موفقیت در جیره گاوهای شیری گنجاند. آنها منبعی از پروتئین قابل تجزیه و محلول و همچنین انرژی را به شکل چربی فراهم می کنند.
سطح تغذیه پیشنهادی 10 درصد کل ماده خشک جیره است. برای گاوهای شیرده، سطح تغذیه پیشنهادی احتمالاً بیش از 4 تا 5 پوند در هنگام تغذیه نخواهد بود.سویای خام حاوی آنزیم هایی است که ممکن است باعث تخریب قسمت چربی لوبیا شود.
این آنزیم ها شامل لیپاز و لیپاکسیداز هستند. لیپاز ممکن است منجر به ترشیدگی هیدرولیتیک یا آزادسازی اسیدهای چرب آزاد از روغن موجود در سویا شود. آنها را می توان در دمای بالاتر از 175 درجه فارنهایت غیر فعال کرد.
لیپوکسیداز باعث افزایش ترشی اکسیداتیو یا تشکیل پراکسید می شود. پراکسیدها ممکن است در سطوح بالای مصرف برای میکروب های شکمبه سمی باشند.
به نظر می رسد گوساله های جوان به ویژه در برابر سمیت پراکسید حساس هستند و بنابراین باید از مصرف دانه های سویای خام در جیره های گوساله های کمتر از 4 ماه خودداری شود. لیپوکسیدازها در دمای بیش از 120 درجه فارنهایت از بین می روند.
