فرش 12 متری فانتزی که از زیبایی باعث مرگ دختری شد

از زمان های قدیم تا اواخر قرن نوزدهم، فقط از رنگ های طبیعی در رنگ آمیزی فرش 12 متری فانتزی استفاده می شد. برخی از گیاهانی مانند جنون، نیل، سماق، جنستا و وود به دست آمدند. برخی از نرم تنان و حشرات.

بیشتر آنها با افزودن مواد شیمیایی مختلف مانند زاج بهبود یافته اند که رنگ ها را در فیبر ثابت می کند. به‌جز رنگ‌های قهوه‌ای تیره تا سیاه، که محتوای اکسید آهن بالایی دارند و اغلب الیاف را تجزیه می‌کنند، رنگ‌های طبیعی عالی هستند.

زیبایی و ظرافت رنگ قابل توجهی دارند و بادوام هستند. بخش عمده ای از جذابیت فرش های عتیقه در رنگ ها و سایه های کمی متفاوت به دست آمده با این رنگ های طبیعی نهفته است، اثری که در تجارت به آن ابراش می گویند.

در قرن نوزدهم رنگهای مصنوعی آنیلین توسعه یافتند و ابتدا در اروپا و پس از سال 1860 در شرق رایج شدند. اما بعدها تصور شد که رنگ‌های تند و دوام ضعیف آن‌ها از مزایای درخشندگی و کاربرد سریع آن‌ها بیشتر است و رنگ‌های طبیعی مورد پسند بسیاری از صنعتگران قرار گرفت.

اگرچه رنگ‌های مصنوعی بهبود زیادی یافته‌اند، اما رنگ‌های طبیعی همچنان ترجیح داده می‌شوند.

اکثر فرش‌ها از پشم گوسفندی ساخته می‌شوند که بادوام است، به راحتی رنگ می‌شود و به راحتی دسته می‌شود. پشم موی شتر یا پشم بز به ندرت استفاده می شود.

بیش از حد کسل کننده برای ایجاد یک توده جذاب، استحکام پنبه و نخ صاف آن را به یک تار ایده آل تبدیل می کند. در شرق برای کل فونداسیون یا فقط برای تار استفاده می شود.

ابریشم به قدری گران است که استفاده از آن محدود شده است، اما هیچ ماده دیگری چنین فرش های مجلل و ظریفی را تولید نمی کند که تفاوت های ظریف رنگی با جذابیت خاصی را در نورهای مختلف نشان می دهد.

برخی از بهترین فرش های ایرانی قرن شانزدهم و هفدهم کاملاً از ابریشم هستند. هرگز در اروپا برای گره زدن استفاده نشده است، اما اغلب از قرن پانزدهم پشم را در بافت ملیله های اروپایی تقویت کرده است.

از کتان در فرش های مصری، کنف برای پایه های فرش هندی و از هر دو ماده در فرش های اروپایی استفاده می شد. از حدود سال 1820، جوت در زیرسازی فرش های ماشینی استفاده می شود.