چسب رازی واکنشی را می توان از نظر شیمیایی به صورت متقاطع متصل کرد تا ساختارهای مولکولی سه بعدی و بادوام را تشکیل دهند.
اینها به صورت شیمیایی و یا مکانیکی با سطح پارچه متصل می شوند تا استحکام مفصلی بالایی ایجاد کنند. آنها عموماً سیستم های پلیمری تنظیم کننده دمای اتاق یک قسمتی یا دو قسمتی با تنظیم دمای اتاق هستند.
با این حال، سیستم های یک بخشی که در دمای اتاق در تماس با بسترها عمل می کنند نیز در دسترس هستند.
چسبهای رازی واکنشپذیر میتوانند از چسبهای امولسیونی یا حلالی تشکیل شوند. اینها سیستم های چسبی مشابه مواردی هستند که در بالا توضیح داده شد، اما در اینجا یک عامل اتصال متقابل به فرمول اضافه می شود. مهمترین آنها اکریلیک ها و PU ها هستند که در آنها یک عامل اتصال متقابل بلافاصله قبل از استفاده به چسب اضافه می شود تا مقاومت در برابر حرارت و شیمیایی بهبود یابد.
آگاهی از کشش سطحی چسب رازی و انرژی سطحی زیرلایه ای که روی آن اعمال خواهد شد در پیش بینی ترشوندگی و چسبندگی بعدی چسب سخت شده مهم است. به عنوان یک قاعده، کشش سطحی چسب باید کمتر از انرژی سطحی زیرلایه باشد.
مواد افزودنی اغلب به فرمولاسیون چسب اضافه می شود تا کشش سطحی آنها کاهش یابد، در حالی که فرآیندهای تمیز کردن برای افزایش انرژی سطحی زیرلایه ها استفاده می شود.
زاویه تماسی که یک مایع با یک سطح جامد ایجاد می کند، معیاری برای ترشوندگی مایع به آن سطح و همچنین معیاری برای تمیزی یا عملیات سطحی سطح است.
ارتفاع یک قطره آب روی یک سطح نسبت به سطح پایه ای که پوشش می دهد، نشان دهنده تمایل سطح به مرطوب شدن است. کاهش زوایای تماس از 90 درجه به 0 درجه نشان دهنده بهبود تدریجی ترشوندگی با 0 درجه کاملاً مرطوب است. زوایای تماس با افزایش از 90 درجه به 180 درجه نشان دهنده ترشوندگی به تدریج ضعیف تر است و 180 درجه کاملاً غیر مرطوب است.