اسپیرومتری یک تست معمول اداری است که برای ارزیابی عملکرد ریه های شما با اندازه گیری میزان هوای تنفسی، میزان بازدم و سرعت بازدم استفاده می شود.
اسپیرومتری برای تشخیص آسم، بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) و سایر شرایطی که بر تنفس تأثیر می‌گذارند استفاده می‌شود. اسپیرومتری همچنین ممکن است به صورت دوره ای برای نظارت بر وضعیت ریه شما و بررسی اینکه آیا درمان یک بیماری مزمن ریوی به شما کمک می کند تا بهتر نفس بکشید استفاده شود.
اگر قبلاً مبتلا به اختلال مزمن ریوی تشخیص داده شده‌اید، اسپیرومتری ممکن است به صورت دوره‌ای برای بررسی میزان عملکرد داروهای شما و اینکه آیا مشکلات تنفسی شما تحت کنترل هستند یا خیر، استفاده شود.
ممکن است قبل از یک جراحی برنامه ریزی شده برای بررسی اینکه آیا عملکرد ریه شما برای سختی های یک عمل کافی است یا خیر، اسپیرومتری تجویز شود. علاوه بر این، اسپیرومتری ممکن است برای غربالگری اختلالات ریوی مرتبط با شغل استفاده شود.
اسپیرومتری به طور کلی یک آزمایش بی خطر است. ممکن است پس از انجام آزمایش برای لحظه ای احساس تنگی نفس یا سرگیجه کنید.
از آنجایی که این آزمایش به مقداری تلاش نیاز دارد، اگر اخیراً یک حمله قلبی یا برخی از بیماری‌های قلبی دیگر داشته باشید، انجام نمی‌شود. به ندرت، این آزمایش باعث ایجاد مشکلات شدید تنفسی می شود.
آزمایش اسپیرومتری به شما نیاز دارد که در یک لوله متصل به دستگاهی به نام اسپیرومتر تنفس کنید. قبل از انجام آزمایش، یک پرستار، یک تکنسین یا پزشک شما دستورالعمل های خاصی را به شما می دهد.
با دقت گوش کنید و اگر چیزی واضح نیست سوال بپرسید. انجام صحیح تست برای نتایج دقیق و معنی دار ضروری است.پزشک ممکن است پس از دور اولیه آزمایشات، یک داروی استنشاقی برای باز کردن ریه‌ها (برونکودیلاتاتور) به شما بدهد.
شما باید 15 دقیقه صبر کنید و سپس مجموعه دیگری از اندازه گیری ها را انجام دهید. سپس پزشک می‌تواند نتایج دو اندازه‌گیری را مقایسه کند تا ببیند آیا گشادکننده برونش جریان هوای شما را بهبود بخشیده است یا خیر.
