یکی از محبوب ترین WEP های بومی در منطقه مدیترانه از جمله لبنان آویشن شیرازی خشک (Thymus vulgaris) است. یکی از مهمترین گیاهان خوراکی است که فواید زیادی دارد. آویشن سرشار از مواد مغذی گیاهی، مواد معدنی، ویتامین ها، فلاونوئیدها و آنتی اکسیدان ها است.
علاوه بر این، اثرات درمانی آویشن و اسانس های آن به ویژه تیمول و کارواکرول در برابر بیماری های مختلف در مطالعات متعددی نشان داده شده است.
این به خواص چند دارویی آن نسبت داده می شود که شامل، اما نه محدود به، اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد نئوپلاستیک است.
علاوه بر این، آویشن از دیرباز برای فعالیت های ضد ویروسی، ضد باکتریایی، ضد قارچی و ضد عفونی کننده اش شناخته شده است. بررسی کنونی تاریخچه، خواص گیاهی و مورفولوژیکی آویشن را همراه با ارزش‌های غذایی و شیمیایی آن ارائه می‌کند و ادبیات موجود در مورد فعالیت‌های اصلی بیولوژیکی آن را مرور می‌کند.
ادبیات این مرور روایی با جستجوی مقالات منتشر شده درباره آویشن در PubMed و Google Scholar جمع‌آوری شد تا امکان بررسی طیف وسیعی از شواهد موجود در مورد این گیاه را فراهم کند.
با بررسی ادبیات فعلی با استفاده از کلمات کلیدی آویشن، آویشن ولگاریس، اسانس آویشن، و تیمول، نویسندگان توانستند مطالعات مربوطه را وارد کرده و یافته‌های خود را در قالبی در دسترس خواننده خلاصه کنند.
مقالاتی که به طور خاص به Thymus vulgaris اشاره نمی کنند یا به عملکردهای فیزیولوژیکی این گیاه مربوط نمی شوند در این بررسی حذف شدند.
خواص آنتی اکسیدانی عصاره آویشن در درجه اول به دلیل غنای آنها از ترکیبات فنلی است و به توانایی آنها در عمل به عنوان جاذب کننده رادیکال های آزاد، شلاتورهای یون فلزی و مهار کننده آنزیم های اکسیداتیو مربوط می شود.
چندین روش in vitro و in vivo فعالیت آنتی اکسیدانی آویشن را نشان داده اند. به عنوان مثال، فعالیت آنتی اکسیدانی T. vulgaris و قدرت کاهش آن را نشان داد که ممکن است به مقادیر بالاتر فنل کل و فلاونوئیدها نسبت داده شود.
توضیح داده شد که ترکیبات فنلی عمدتاً به دلیل خواص ردوکس خود دارای اثرات آنتی اکسیدانی هستند که می تواند نقش مهمی در جذب و خنثی کردن رادیکال های آزاد، خاموش کردن اکسیژن منفرد و سه گانه یا تجزیه پراکسیدها داشته باشد.
