سرامیک اصطلاحی است که به کاشی‌هایی گفته می‌شود که بر پایه خاک رس مرطوب ساخته می‌شوند و سایر اجزای طبیعی (زمین، ماسه، کوارتز، فلدسپات و غیره) به آن اضافه می‌شوند.
سرامیک شطرنجی بسته به کیفیت اجزای تشکیل‌دهنده‌شان، تکنیک‌های پخت و عملیات انجام شده، خواص مکانیکی بسیار متغیری خواهند داشت.
کاشی و سرامیک را می توان به این ترتیب طبقه بندی کرد.کاشی و سرامیک از مصالح ساختمانی است که همیشه برای پوشش کف و دیوار خانه ها استفاده می شده است.
آنها از مخلوط خاک رس، فلدسپات، کائولن، کوارتز، افزودنی های شیمیایی و آب در مقادیر و نسبت های مختلف به دست می آیند، خشک می شوند و در دمای بسیار بالا (بین 900 درجه سانتیگراد تا 1250 درجه سانتیگراد) پخته می شوند. کاشی معمولا برای اتاق هایی مانند حمام یا آشپزخانه استفاده می شود.
ماده اولیه اولیه برای تولید سرامیک خاک رس است که خاصیت اساسی آن انعطاف پذیری آن است: در آب خیس شده می توان آن را به اشکال مختلفی درآورد که پس از خشک شدن حفظ می شود.
انواع مختلفی از خاک رس وجود دارد که از نظر محتوای ماسه متفاوت است و رنگ و تخلخل خاصی می دهد.هنگامی که تکیه گاه ساخته شد، کاشی می تواند سطحی لعاب دار یا بدون لعاب داشته باشد.
کاشی های لعاب دار دارای پشتی هستند که با یک لایه نازک از مواد زجاجیه پوشانده شده است. انواع لعاب ها وجود دارد و جلوه های زیبایی که به کاشی ها می دهند متنوع ترین است.
کاشی های بدون لعاب هیچ تفاوتی بین سطح و پشتی ندارند. آنها می توانند تحت درمان های خاصی قرار گیرند که ظاهر آنها را اصلاح می کند، مانند پولیش و نیمه پولیش.
کاشی ها می توانند اشکال مختلفی داشته باشند که محبوب ترین آنها کاشی های مربع و مستطیل است و همچنین از نظر ضخامت متفاوت است و از حداقل 3.5 تا حداکثر بیش از 20 میلی متر با مقدار متوسط متغیر است.
